Met de titelwinst overtrof de nieuwe ‘koningin van de straat’ het baanrecord dat tot op vandaag op naam stond van de Duitse ‘Antje Schöttler Gerjets’ en gevestigd werd in 1997 op indrukwekkende wijze. Titelverdediger en tegenstander in de finale Maria Noonan verliet reeds ver voor de eindstreep het parcours en gaf de eer aan de triomfantelijke Silke Tulk, die iedereen weer versteld liet staan door op een overtuigende manier te winnen. Na de drie Europees kampioen- schapsmedailles die ze eerder dit jaar in Ierland behaalde bij de jeugd (goud op het onderdeel veld en straat evenals brons bij het onderdeel zetten) sloeg Silke Tulk vandaag weer toe bij de vrouwen en veroverde ze de zeer begeerde titel ‘Queen of the roads’.
Bij de mannen was het de Ier David Murphy die zijn landgenoot Michael Toal versloeg en de titel ‘King of the roads’ naar zich toe trok.

Wedstrijdverslagen:

zondag 11 oktober 2009 

Vanmorgen konden we weer lekker uitslapen. Het is vandaag de dag van de finales.
Op dit moment zijn iedereen behalve Jan Wiegers, Jan Tulk, Francien, Jos-Bert en Silke nog in het huisje om te relaxen voor de wedstrijd.
De rest is naar de finale voor de mannen.

Straks gaan wij ook naar de baan om lekker onze wedstrijd te gooien.

Toen we op de baan kwamen wachtte Egbert op ons om mee te gaan naar boven.
We liepen naar boven en hebben een paar keer terug naar beneden gegooid. Het liep lekker dus geen vuiltje aan de lucht.

Toen we verder naar boven liepen kwam een busje ons ophalen. We moesten van hem mee omdat we te weinig tijd hadden. De mannen waren al bijna klaar werd ons verteld, dus zijn we maar ingestapt. Toen we boven kwamen waren de mannen nog bezig. Er moest per persoon nog  2 maal gegooid worden. Wij zijn met een paar mensen in gaan gooien en dit liep ook lekker. Bij de mannen waren het Michael Toal en David Murphy die met elkaar aan het gooien waren. Deze mannen maakten er een spannende strijd van. Al na 3 worpen bleek dat de rivaliteit bij de heren zeer hoog was. De bal van Murphy werd tegengehouden en de mannen gingen bijna met elkaar op de vuist. Je mag hier namelijk niet opnieuw gooien als je bal tegengehouden wordt.
Uiteindelijk was het David Murphy die er met de hoofdprijs vandoor ging. Hierna barstte er een klein feestje los bij de start voor de dames. Dit ging allemaal rustig door, terwijl wij om 2 uur al hadden moeten beginnen. Ondertussen was het 3 uur voordat we begonnen.

Ik verloor de toss, maar toch mocht ik kiezen wanneer ik wou gooien. Ik koos ervoor om Maria voor mij te laten gaan.
Ze gooide een zeer strakke bal en lag meteen goed.
Hierna begon mijn wedstrijd. Mijn bal was ook meteen goed weg. Ik lag een paar meter voor op Maria en dit was het eerste teken van de wedstrijd.
De ballen die volgden waren heel goed. Ook Maria gooide strakke balen maar maakte ook enkele fouten. Hierdoor kwam ik ondertussen op een schot voorsprong te liggen. Dit kon ik uitbouwen naar 2 worpen voorsprong. Mijn ballen bleven zeer sterk en ik heb geen misser gehad.
2 worpen voor het einde deed Maria mij de hand als teken dat ze op gaf. Dit vond ik een beetje raar, omdat wij dat in Nederland niet gewent zijn. Toch ben ik direct naar iedereen toe gerent en ging ik direct op de schouders. Totdat de bookmakers naar ons toe kwamen om te zeggen dat wij de wedstrijd wel uit moesten gooien omdat ze hadden gewed dat ik met 2 schot verschil van Maria Noonan zou winnen. Daarom hebben we beide de wedstrijd uitgegooid. Ook  het record stond op spannen. Het oude record was 15 worpen. Ik lag echter zeer goed om de wedstrijd in 14 worpen uit te gooien. Dit gebeurde dan gelukkig ook. Mijn laatste bal rolde net een halve meter over de finish. Ik had dus de titel en een baanrecord.

Toen ging ik weer op de schouders en kwam de ‘pipersband’ ons ophalen. Achter deze band zijn we naar voren gelopen waar het podium al klaar stond.

Iedereen werd op het podium geroepen en kreeg een aandenken. Alle sporters die in de halve finale hadden gespeeld kregen een kristallen vaas met daarin hun cheque.
De finalisten kregen ook een vaas met een cheque. De winnaar kreeg de wisselbeker met de bijbehorende cheque en een lauwerkrans. Op de baan hadden we al een fles champagne ‘losgeknalt’.

Daarna kwam de uitreiking van de beker voor het beste schot. Deze ging verrassend genoeg ook naar mij. Dit was heel bijzonder. Dit omdat ik het baanrecord had verbroken. Hier zat ook nog weer een kleine geldprijs aan vast.

Ondertussen werden we door Susan Green uitgenodigd om met haar uit te gaan eten. We zouden met de hele club naar het Midleton Park Hotel gaan om daar lekker te gaan eten. Dit was zeer goed geregeld. We konden zo langs het buffet lopen, en het smaakte heerlijk.

Hierna zijn we naar de huisjes gegaan om daar het feestje voort te zetten. ’s Avonds is Timpat O’Donovan nog langs geweest. Hij had nog een Nederlandse hoed die hij even terug kwam brengen.
Het bleef nog lang onrustig op  ‘The Paddocks’, en de Duitse sporters waren eerder vertrokken voor wij het bed hadden gezien.

Vandaag was het de dag van Bastiaan Zwiers. Hij zou vandaag zijn wedstrijd gooien in zijn halve finale van de King of the Roads.
De dag begon om kwart voor 11 (weer 15 minuten later dan gepland) met de eerste halve finale tussen Torsten Held (Duitsland) en de gebroeders Aiden en David Murphy.
We waren ondertussen met 13 mensen naar de straat gegaan, alleen Bastiaan en Tineke waren thuis gebleven om zich voor te bereiden.

De wedstrijd tussen Torsten, Aiden en David werd pas op het laatst beslist met 2 meter in het voordeel van David Murphy. Hij bleek het coolst in de laatste fase van de wedstrijd.

Na die wedstrijd werd de ‘Charlie McCarthy Cup’ verschoten. Deze wedstrijd hebben wij echter niet gezien, omdat wij terug zijn gegaan naar het huisje om Bastiaan op te halen.

Om 2 uur waren we weer terug op de baan waar de wedstrijd ook om 2 uur zou beginnen. Dit was echter niet het geval. De wedstrijd begon pas om kwart voor 3. Eerst moest er natuurlijk weer gegokt worden door alles en iedereen. Ook de Nederlanders gokten weer op hun favoriet, namelijk Bastiaan. Er werd weer €150 uit de pot ingezet.

Toen was het tijd voor de wedstrijd. Bastiaan begon als derde. Hij schoot zijn eerste worp goed weg maar de bal tikte weg op het ruwe asfalt. Hij lag direct een paar meter achter maar kon nog redelijk mee komen in de wedstrijd. Alleen zijn vierde worp was een mindere. Hij gooide deze in de berm en hij kwam niet veel verder dan 100 meter. Hij zat niet lekker in de wedstrijd maar bleef het goed proberen. Hij gooide enkele zeer sterke ballen maar maakte ook kleine foutjes. Op een gegeven moment lag hij zelfs nog voor op Phillip O’Donovan. Het mocht echter niet baten, en Bastiaan werd laatste in zijn groep met 18 worpen. Hij bleef er echter nuchter onder en had een goed gevoel dat hij hier had gegooid. Hij vond het prachtig om dit mee te maken en om voor zo veel publiek te gooien.

’s Avonds hebben we Chinees gehaald met de hele groep en hebben de foto’s van de hele week even gekeken.
Daarna lekker op tijd naar bed om weer vroeg uit de veren te kunnen voor de volgende dag.

vrijdag 9 oktober 2009

Vandaag begon de dag met een lekker uitslaapochtendje. Tegen 9 uur ging de wekker in onze huisjes en zijn we rustig aan gaan ontbijten. We hadden in elk huisje lekker een Iers ontbijt. Heerlijke dingen om ’s morgens te eten dus..

Daarna zijn alle mensen behalve Tineke, Francien en Silke naar de baan gegaan om te kijken wat de anderen in de halve finale zouden doen.
Het weer was alles behalve goed. Het regende pijpenstelen en de wind was ongelooflijk hard. Echt Iers weer dus.
In de huisjes werden ondertussen een paar films gekeken om te tijd te doorbreken. Ook werd er voldoende contact gehouden met de baan, om het kwartier werd er even gebeld of er al schot in de zaak kwam. Dit was echter niet het geval, ze begonnen om half 1 in plaats van 12 uur.
Wel werd direct duidelijk dat het een rare dag zou worden, en dat alles mogelijk was.
Simone Davids (Duitsland) lag 2 schots achter, maar een kwartier later lag ze voor.
Een rare straat, en rare uitslagen dus.
In de eerste halve finale kwam Maria Noonan (Ierland) als winnares uit de bus.
Gevolgd door Dervla Toal – Mellon (Ierland) en op de derde plaats Simone Davids (Duitsland).

Omdat iedereen nat was tot op het bot, kwam iedereen even terug naar de huisjes om droge kleren aan te doen en een lekkere bak koffie te drinken.
Om half 4 zijn we vertokken richting de baan, waar ik eigenlijk om 3 uur zou beginnen.
Uiteindelijk startten we om 5 uur.

De wedstrijd begon met een toss. Iedereen kreeg een muntje en moest die in de lucht gooien. Geraldine Daly won de toss omdat Juliet en Silke beiden munt hadden, en zij als enigste kop had. Daarna gooide de ‘referee’ Seamus O’Touma een muntje en koos Juliet kop. Silke moest dus munt kiezen, en dat viel goed uit. Het werd munt. Ze mocht als tweede haar bal uitzoeken en Juliet als derde.

Silke begon goed te gooien. Na de eerste worp lag ze direct op kop. Hierna volgde een goede serie met af en toe een mindere, maar de groep bleef bij elkaar. Na een tijd liep Silke toch weg bij de groep en ging alleen aan de kop. Echt spannend werd het toen Silke haar bal in de bosjes gooide en de mensen haar bal niet weer konden vinden. Ze kreeg dus een ‘nieuwe’ bal die gladder was dan die ervoor. Hierna gooide ze helaas een misser, en de rest allemaal een goede. Nu lag de groep weer bij elkaar en lag Silke weer achteraan. Toen moest het dus gebeuren. Met nog 2 worpen te gaan lag ze een half schot achter op Daly. Het was een superschot wat er toen uitkwam. Helaas ging Daly goed mee en lag ze een paar meter achter mij in de gelijkmakende beurt. Ze mocht dus nog een keer gooien, en wat ze dan voorbij schoot, lag ze voor. Dit was gelukkig niet zo veel en na dat schot was het verschil nog 50 meter in het voordeel van Daly. Daly werd ondertussen al gefeliciteerd door de Ierse fans. Silke bleef gelukkig rustig en iedereen van Kamp Holland geloofde er nog in. Toen kwam er toch een worp, één van ongeveer 300 meter. Toen moest Geraldine een worp doen van minimaal 250 meter. Gelukkig voor Silke bleef de bal liggen op ongeveer 230 meter. Ze lag dus twintig meter achter Silke.
Iedereen begon te juichen, alleen wisten we niet voor wie het was. Het bleek wel dat we gewonnen hadden toen iedereen: ‘Silke!!’ begon te roepen en de bookmakers hun geld moesten uitkeren. Iedereen feliciteerde Silke en de Nederlandse fans en het werd een feest op de baan. Er werden foto’s gemaakt en iedereen wilde haar feliciteren. Geweldig om mee te maken.

Ook de Nederlandse delegatie had een gokje gewaagd op Silke. Al met al werd er €275 gewonnen.
Het eten voor ’s avonds was er dus al uit.

Morgen is het tijd voor Bastiaan Zwiers om te laten zien waarom we hier zijn gekomen, namelijk een plek in de finale bemachtigen.

Silke speelt zondag, zo staat vermeld in het boekje, om 2 uur haar finale tegen Maria Noonan, maar dit zal ongetwijfeld uitlopen en rond de klok van 4 uur beginnen.

donderdag 8 oktober 2009

Vandaag begon onze dag tegen een uur of 8.. De wekkers liepen af, en na enige opstartproblemen bij sommige mensen zaten we om 9 uur allemaal in ons eigen huisje aan het ontbijt. Een heerlijk Iers ontbijt, eieren, uitgebakken spek en thee.

Na die tijd zijn we met z’n allen naar de straat gegaan, waar we af hadden gesproken met de eigenaar van de pub om ons te helpen met het lezen van de straat.
Bastiaan is beneden begonnen en gooide omhoog, Silke gooide daarna terug naar beneden, de volgorde die ze straks ook beiden moeten gooien.

Het trainen liep goed. Alle ballen kwamen goed terecht, maar we kwamen er wel achter dat het een technische straat is. Veel bochten in de straat en het asfalt is ook niet altijd even vlak.
Hier en daar zitten gewoon gaten in de weg.

Toen we terug kwamen op de Paddocks waren de Duitse deelnemers ook gearriveerd. We hadden voor dat we weggingen een Nederlandse vlag over de deur van het huisje gehangen waar de Duitse deelnemers zouden komen. Dit viel gelukkig goed bij hen, en ze konden er dan ook wel om lachen.
Ondertussen staat het 2-0 voor de Nederlanders namelijk 1-0 voor de vlag en 2-0 voor de meerderheid in personen. ( Nederland 15, Duitsland 13). Laten we hopen dat het een verdere voorsprong wordt, en dat het niet zoals altijd, in de laatste minuut toch weer ‘Die Duitsers’ zijn die er met de overwinning vandoor gaan.

Toen werden de foto’s op de computer gezet. Iedereen was benieuwd naar de resultaten van de trainingsfoto’s. Deze bleken zeer goed gelukt te zijn. (kijk voor de resultaten in bijgevoegde foto’s)
Ook werden er weer tosti’s gebakken en werd er verder heerlijk uitgerust door alles en iedereen.

Sommigen zijn nog naar de stad geweest om boodschappen te doen of andere dingen te kopen.

’s Avonds wordt er door de opperhoofden macaroni gekookt. Namens Drenthe is dat Kees, Egbert van de ‘heren’ en Francien van het ‘Holland house’.

Omdat er geen internet op het park is, of in ieder geval geen goed bereik, moeten we even naar Midleton om de verhaaltjes en foto’s online te zetten.
Ook gaan we even kijken wat het weer voor morgen wordt, omdat Silke morgen moet gooien tegen haar 2 Ierse deelneemsters.
Het programma is trouwens alweer veranderd, Silke start nu om 15.00 uur in plaats van 12.00 uur.

Woensdag 7 oktober 2009

Tussen half 4 en half 5 gingen in verschillende huizen in de Achterhoek, Drenthe, Twente en Friesland de wekker.
Al deze mensen hadden gemeen dat ze naar Ierland zouden reizen voor de wedstrijden van de King  & Queen of the Roads.
Ook enkele chauffeurs waren al uit bed getrommeld om de 15 personen naar de verschillende stations te brengen.
In Amersfoort was de hele ploeg compleet maar zaten ze nog in verschillende treinstellen zodat ze elkaar pas zagen op Schiphol.
Daar ingecheckt, koffers afgegeven en daarna samen een kop koffie te hebben gedronken, liepen we langzaam naar de gate. Ondertussen werden er enkele souvenirwinkeltjes aangedaan.
Na een voorspoedige vlucht van 1 ½ uur kwamen we in een prachtig Ierland aan waar de zon volop scheen.
Nadat iedereen de koffers op had gehaald, gingen we naar de autoverhuur. Hier hadden we 3 auto’s besteld dus deze zouden even worden opgehaald.
Bij de balie bleek echter dat de creditkaart van Robert niet werkte. De kaart van Jan W. werkte wel, en ook Anita’s kaart kon worden gelezen nadat ze hier ook een probleem hadden opgelost.
Robert nam ondertussen contact op met de Rabobank en die man van de balie begon het ondertussen warmer en warmer te krijgen.
Na ongeveer een uur te hebben gewacht en dingen te hebben geprobeerd krijgen we alsnog de auto mee, ondanks dat de creditkaart nog steeds niet doet.

Toen begon de reis naar het vakantiepark wat ongeveer 20 km verderop lag.
Het begon alweer met het links rijden. Even het wennen aan de andere kant van de weg, en hup, het gas erop.
Direct bij de eerste rotonde gingen 2 auto’s goed, 1 auto reed direct de goede kant op.
Toen toch maar alle 3 op eigen gelegenheid naar het vakantiepark gereden. Onderweg veel contact gehad en de vraag: ‘Zijn jullie er al?’ is wel 10 keer gesteld.
Aangekomen bij de huisjes kwamen we tot de conclusie dat we een prima deal gedaan hadden. Het zijn echt prima huisjes en dat voor een prima prijs, beter kan niet.
Iedereen was moe en hongerig na de lange reis dus we hebben snel geld bijeen gedaan en boodschappen gehaald.
Bij terugkomst bakte onze topchef Kees heerlijke tosti’s en begon Egbert aan de klus om koffie te zetten.
Daarna zijn we met z’n allen vertrokken richting de straatbaan.
Dit was na een half uurtje zoeken ook gevonden en na de auto’s geparkeerd te hebben gingen we de baan over.
Halverwege hoorden we ineens: ‘Silke Tulk!’. Wij keken om en er kwam een Ierse man aangelopen. Hij zei tegen Silke: ‘jij kent mij niet, maar ik jou wel!’.
Verder had hij bijzondere informatie over de straat.
Het was toch best bijzonder dat deze man ons meteen herkende als ‘De Nederlanders’.

Om 19.15 uur was iedereen even opgefrist en zijn we naar Midleton gegaan waar we heerlijk hebben gegeten bij restaurant Finins.
Na nog even bij elkaar te hebben gezeten met een biertje of een wijntje hebben we deze eerste dag afgesloten met een goed gevoel en keerde de rust terug op tijd terug op de Paddocks.