Een uurtje rijden, ten Zuiden van de Zwitserse Hoofdstad BASEL, ligt het plaatsje HUTTWIL,  de woonplaats van een vijftiental klootschieters –Krugler, heten ze daar-.                                      Huttwil ligt als een parel in het EMMENTAAL,  jawel,  daar waar die karrewielen van kazen van wel 100 kilo gemaakt worden. Het Emmentaal laat zich omschrijven als een vruchtbaar heuvelachtig gebied met de daarbij behorende kapitale boerderijen.

Hennie Kemna en Gerard Hutten, met hun ega’s waren er al  in 1996 geweest, en zijn daar geweldig ontvangen. Zij maakten daar een klootschiethappening mee, dat werd besloten met een BBQ. Deze door Gerard en Hennie enthousiast gemaakte krugler hebben daarna een aantal  EK’s in Noord Duitsland bezocht.

Mijn vrouw Marian en ik moesten dit voorjaar in BASEL zijn en hebben die gelegenheid aangegrepen om deze krugler, met wie ik al vanaf het begin contact had, echt op te zoeken.

                                             Op woensdagavond de 11 mei werden wij door de voorzitter Ernst Flückiger, zijn echtgenote Paula, zijn zoon als tweede voorzitter en Willy de penningmeester op geweldige wijze bij hen thuis opgewacht met bier, wijn en lekkere happen.                                                                                                                                 Eindelijk, na vele jaren contact, kijk je elkaar eens recht in de ogen.

Mede namens het bondsbestuur kwamen we niet met lege handen. Hollandse kloten, een klootschietersbeeldje, folders over het klootschieten in het Duits en Engels, boekjes over de laatste EK en niet te vergeten van onze WK in Dinkelland in 2010  en natuurlijk ons GROOT KLOOTSCHIETERSBOEK.  Waar tot verrassing van hen, OOK zij daarin worden beschreven.  Het was voor hen een geweldige verrassing om hun vereniging en “tronie” ook in een Nederlands boek tegen te komen. (Zie hoofdstuk 6.6)

De vereniging heeft,  zoals gezegd een vijftiental leden. Het ging niet goed, maar via het bedrijf waar de zoon werkt zijn er toch een achttal leden bijgekomen. Er is dus hoop voor de toekomst.      De kruglers  snakken naar informatie over het klootschieten, zij zijn sterk geïsoleerd in Zwitserland. Tot aan de vijftiger jaren van de vorige eeuw bestonden in verre omgeving tientallen verenigingen. Na  die tijd ging het snel berg afwaarts, en zijn compleet verdwenen.

Onze Zwitserse sportvrienden heb ik verteld over de komende EK in Italie, Pesaro. in 2012.       Zij willen daar graag meer over weten. Dat is voor hen dichterbij dan Oost Friesland of Schleswich Holstein, en willen daar graag naar toe om te kijken.

Informatie:                                                                                                                                                      Voorzitter :  Ernst Flückliger; Hubiliwaldweg 10; 4950 Huttwil  tel: 0041 (0)62 9623753             E-mail: ernst.flueckiger@huttwil.ch.                                                                                                                 Hij is ook beheerder van de schitterende “waldhütte” zie  www.huttwil.ch                                       Zou het mogelijk zijn dat onze NKB hem gewoon opneemt in de verzendlijst voor info en foto;s van ons  en info over de komende EK in Pesaro? Ik ben er zeker van dat het in vruchtbare aarde zal vallen.  Mocht je in de buurt zijn; met hen een potje klootschieten door de bossen met een stalen kloot vaneen kilo lijkt me wel iets voor onze jonge sporters, gaaaaaf…..

Daarnaast is er een website van het gebied:                                                                       www.myoberaargau.com/de/freizeit-ausfluge.53/angebote.194/kruglen-huttwil.1337

Ait vedan   Halbo Bosker.

Nog even dit….

In het “Schweizerbuch der alten Bewegungsspiele van J.B. Masuger” wordt verhaalt dat in de 16^e/17^e Eeuw Zwitserse huursoldaten uit de 80 jarige oorlog, al klootschietend  “von dorf zu dorf” terugkeerden naar hun “Heimat” . Vandaar ook de afbeelding van klootschietende soldaten  uit die tijd (blz 177) De Kruglergesellschaft Ïmmergrun uit  Huttwil wordt in het boekwerk vaak geciteerd. Ook wordt er gesproken over Ost Friese en Hollandse klootschieters en hun werptechnieken.

Opmerkelijk is het verhaal over de landen als Finland, Zweden en Noorwegen en Denemarken.  Daar was ook een vorm van klootschieten. Een Fins gerdicht luidt als volgt:                                                                    “Loufa kügeli vrouwe,  libin vrou nu  zaue” Vrij vertaald: “ vooruit klootje doe mij een plezier en rep je” uttwi Huttwil In Finland heet onze sport  “Kasta kurra” (kiekanheitto) De kloot heet “Kurra”, een  2 tot 4 cm dikke schijf van berkenhout, en wordt door de tegenstander met een 1 -2 meter lange stok terug geslagen. In Zweden heet het werpspel  “sla trill”; in Denemarken “spille trille” . En in de tweede wereld oorlog hebben Duitse soldaten afkomstig uit Schleswich Holstein in Noorwegen mensen zien klootschieten.

Er is een berg aan informatie over klootschieten,  die ik graag met anderen zou willen delen om verder onderzoek te doen. Zou de NKB daarin willen bemiddelen?

In dat kader wil ik  ook aandacht vragen voor ons klootschieters museum.                                              Nu er wel een hoop stenen ligt, maar er voorlopig geen middelen zijn om te bouwen, zouden we wel alvast een  soort MUSEUMWEB van de grond kunnen tillen. Dat is beduidend goedkoper en bovendien kunnen we daarmee reclame  maken voor dat museum.

De Koninklijk Nederlandse Kolfbond (KNKB) is daar inmiddels mee bezig en heeft daarom aansluiting gezocht en gevonden bij de geschiedenismensen van de Golfbond.  Wat zij kunnen, kunnen wij ook, dacht ik zo……..wij hebben genoeg pientere klootschieters/sters.

Halbo.